Vergane en hedendaagse glorie in Palermo
Ooit moet Palermo een rijke stad zijn geweest, dat zie je zo. Als je de rijk geornamenteerde palazzi beschouwt, kun je niet anders dan onder de indruk zijn. Wat natuurlijk precies de bedoeling was van de oorspronkelijke bewoners. Elegantie, grandeur en macht stralen ze uit. Maar overal is het pleisterwerk aangetast door vocht en brokkelt het af.
Het onontwarbare netwerk van steegjes in de binnenstad verraadt armoede. Er slingert afval, graffiti tooit verweerde muren. Hier en daar tref je zelfs de overwoekerde restanten van ingestorte huizen aan. De economische crisis heeft geleid tot zichtbare werkloosheid. Mannen hangen rond zonder veel omhanden te hebben en wie wil parkeren op een van de overvolle pleinen moet een paar euro afdragen aan vage figuren om naar een beschikbaar plekje te worden geleid. Op de over vele straten uitgestrekte rommelmarkt van Ballarò vind je vooral spullen waarvan het moeilijk is je voor te stellen dat iemand ze nog kan gebruiken.
Maar dit grimmige beeld dat ik van Palermo schets is eenzijdig en verdient nuancering. Want nog afgezien van schitterende kerken, paleizen en musea heeft Palermo iets dat het leven er de moeite waard maakt. Als Noord-Europeaan kun je jaloers worden op het sociale leven dat zich in de straten rond de vele barretjes afspeelt. Bijvoorbeeld in het steegje Vicolo dei Mazzani, rond een café met uitsluitend staanplaatsen, verzamelen zich Palermitanen die om een praatje verlegen zitten. Vissers, ambachtslieden, huisvrouwen en hipsters, eensgezind verzamelen ze zich rond het cafétje voor een geanimeerd gesprek met een flesje bier of glas prosecco in de hand. Elke avond. Dat is de hedendaagse glorie van Palermo.
Zie voor de hele fotoserie: Viccolo dei Mazzani
